Verhuizen

Stress!! Ik had me voorbereid op een stressvolle, emotionele en drukke tijd, want: een internationale verhuizing met kinderen in een korte tijdspanne met andere werkzaamheden die doorgingen, dat is natuurlijk niet niets.
Maar ... het was nog veel erger dan ik had kunnen denken. Door allerlei oorzaken (en vooral verschrikkelijke vervelende en oneerlijke mensen) vonden we uiteindelijk pas 3 weken voor we weg gingen onze nieuwe huurders. David moest van alles in Namibië regelen en was de hele maand februari weg.
Uiteindelijk konden we dan echt aan de slag met inpakken en opknappen. Dankzij veel hulp van vrienden en een fantastisch schilder uit Zimbabwe, konden we ons huis toch netjes afleveren op de afgesproken datum 1 april (al was het pas 5 uur 's middags dat we uiteindelijk wegreden).

Nu kon "het avontuur" beginnen. Eerst met een lekker avondje bij vrienden in Paarl. Even op adem komen en goed slapen.

De volgende dagen reden we via Opiek en Mariental naar Windhoek. Ik was blij dat we eindelijk op weg waren en genoot van het gevoel even niets te hoeven doen, maar de stress, slapeloze nachten en het alsmaar doorwerken ondanks een heftige verkoudheid nam toch zijn tol en ik kreeg een verschrikkelijk oor infectie. Twee keer moesten we naar de eerste hulp omdat de pijn te veel was om te verdragen, waarvan een keer midden in de nacht. 

In Windhoek verbleven we een aantal dagen bij vrienden, zodat we stempels in de paspoorten konden regelen (met enig gedoe), een bankrekening openen, een oorspecialist bezoeken, en wat ontmoetingen in verband met het schoolproject. De kinderen pakte ook nog even een dagje "Duits carnaval" mee.